Verstrikt. Een pleaser's dilemma

Een terugkerend thema in ons leven lijkt vaak te beginnen als een aanpassing aan de behoeften van onze ouders. Misschien waren ze druk met werk, zorgden ze voor andere familieleden of worstelden ze zelf met persoonlijke problemen. Dit resulteerde in een patroon waarin we voortdurend bezig waren om anderen tevreden te stellen, terwijl we onze eigen behoeften en verlangens negeerden.

Een kindje leert het snel als een ouder niet volledig beschikbaar is; het wil vooral niemand tot last te zijn. Lief zijn, zorgen voor de ander, eigen gevoelens wegmaken en geen piep meer geven, wordt de blauwdruk (ook voor latere relaties). Terwijl frustratie bij een kindje nodig is om te leren, was hier maar nauwelijks of misschien helemaal geen ruimte voor. Je hebt niet kunnen leren, frustreren, bijstellen, slagen, afronden. In plaats daarvan boog je waarschijnlijk bij frustratie al af; er was simpelweg geen/niet genoeg ruimte voor (jou).

Het zal wel aan mij liggen?

Als er onaffe gevoelens zijn, is het vaak het geval dat iemand veel op zichzelf betrekt en vaak denkt; "Het zal wel aan mij liggen". 

Omdat je vanuit deze positie nooit hebt leren vertrouwen op jezelf, maar altijd op de beschikbaarheid van de ander hebt moeten varen, heb je vooral geleerd je impulsen terug te trekken of af te buigen naar jezelf (ik ben verantwoordelijk voor wat mij overkomt, ik vertrouw mijzelf niet).

Vaak met gevolg dat deze gevoelens onder erkend blijven, waardoor het gevoel "dit ben ik" niet tot bloei kan komen en je identiteit vrij mistig blijft. Alsof het een individueel ontstaan probleem is. Maar je bent geworden wie je bent geworden mede door de belangrijke wisselwerking met je omgeving.

Je geeft. Nog steeds. People pleasen, met andere woorden; is een patroon van geven zonder veel terug te vragen en wordt vaak beloond door onze omgeving. What's not to like; iemand die er altijd is, iemand die hard voor je werkt, iemand die ontvangt, iemand die niet zeurt, iemand die niet snel een punt zal maken van iets dat speelt. De feedback die je krijgt vanuit deze specifieke hechtingssituatie is vaak eenzijdig; Wat een leuk mens! Wat een harde werker.. Dat people pleasen een overlevingsstrategie is en er een groot deel van jou niet gezien wordt is hierdoor op het eerste gezicht niet zo zichtbaar.

Maar na verloop van tijd begint er iets te knagen. Een vaag gevoel van leegte en onrust maakt zich meester van je, je voelt je machteloos hier iets aan te veranderen. En vaak ontbreekt het je aan de woorden om te kunnen vatten waar je in vastloopt. Dus doe je wat bekend is; je gaat door.

Fysieke klachten zoals spierspanning, eczeem en onverklaarbare pijn kunnen het gevolg zijn van deze voortdurende druk om te geven zonder veel terug te ontvangen. Je raakt uitgeput en depressief, want je gevoel van eigenwaarde is vaak gekoppeld aan hoeveel je voor anderen kunt betekenen.

Dit blijven-geven en de uitnodigende reacties kwamen het dichtste bij het verlangen naar onvoorwaardelijke liefde.

Blijven geven, ook wanneer het niet (meer) past, is een overlevingsstrategie

Het vinden van een oplossing voor dit probleem is geen kwestie van een paar eenvoudige stappen volgen. Het vereist een verkenning van onszelf en onze behoeften, in wisselwerking met onze omgeving. Jij bent de expert in jouw leven, dus als je uit de knoop wilt komen is het nodig de regie terug te nemen om verandering te bewerkstelligen. De focus moet, met steun, weer langzaam terug naar jou. Wat zou je willen? Je weet vast wel iets kleins wat je zou willen? Begin daar. Onderzoek wat er voor gedachtes opkomen, en gevoelens in je lichaam. Onderzoek wat je aanmoedigt, om te verkennen.

En wat of wie totaal niet;)

Het zoeken van oprechte steun en het oprekken van onze comfortzone met moed en aanmoediging van anderen is essentieel om jezelf terug te vinden. Zo kan er ruimte ontstaan voor onze eigen behoeften en verlangens, terwijl we tegelijkertijd ruimte bieden aan anderen in ons leven.

Het doorbreken van dit patroon vereist tijd en geduld, maar het is mogelijk. Stel je voor dat wat jij allemaal hebt gegeven, nu eens bij jou zou belanden?